Ramy prawne UE dla przedsiębiorczości migrantów
Integracja migrantów w UE jest przedmiotem ustawodawstwa i polityki krajowej, ale kilka dyrektyw UE ustanawia wspólne zasady zatrudniania obywateli państw spoza UE, które są obowiązkowe i muszą być przestrzegane przez państwa członkowskie. Jeśli chodzi o przedsiębiorczość, nie ma żadnych regulacji unijnych odnoszących się konkretnie do przedsiębiorczości migrantów. Ramy prawne przedsiębiorczości w państwach członkowskich UE są w dużym stopniu zharmonizowane i opierają się na zasadzie swobody przedsiębiorczości, która gwarantuje otwarty dostęp do przedsiębiorstw oraz to, że te same zasady muszą być stosowane wobec wszystkich przedsiębiorców w zakresie zakładania i prowadzenia działalności gospodarczej.
Migranci w UE nie napotykają na żadne ograniczenia w zakładaniu firm, a dane wskazują, że znaczna liczba migrantów zakłada własne firmy zamiast decydować się na zatrudnienie.
Swobodny dostęp do rynków lokalnych dla przedsiębiorstw migrujących jest dodatkowo wzmacniany przez politykę UE. Promowanie przedsiębiorczości zostało uwzględnione w strategii “Europa 2020” oraz w planie działania “Przedsiębiorczość 2020”, gdzie jednym z konkretnych zobowiązań jest ułatwianie przedsiębiorczości migrantom, którzy już są obecni i mieszkają w UE, w oparciu o najlepsze praktyki z państw UE. Strategia koncentruje się na przeszkodach, jakie migranci napotykają przy rozpoczynaniu i prowadzeniu działalności gospodarczej, w tym na ich ograniczonej wiedzy i braku informacji na temat kultury prowadzenia działalności gospodarczej i otoczenia regulacyjnego państwa przyjmującego, a także na trudnościach administracyjnych i społeczno-kulturowych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Dostęp do finansowania nie jest wymieniony w strategii jako główna przeszkoda dla przedsiębiorczości migrantów. UE koncentruje się na politykach mających na celu opracowanie skutecznych i ukierunkowanych programów wsparcia dla przedsiębiorstw.
Na poziomie UE nie istnieją żadne ograniczenia prawne dla przedsiębiorców migrantów w zakresie rozpoczynania i prowadzenia działalności gospodarczej, ale muszą oni posiadać status prawny i ważne pozwolenie na pobyt. Ramy prawne dotyczące pobytu migrantów podlegają różnym praktykom w poszczególnych państwach członkowskich. Ponadto, różne kategorie migrantów mają różne punkty startowe, jeśli chodzi o dostęp do wsparcia przedsiębiorczości. Ogólnie rzecz biorąc, migranci, którzy mają miejsce zamieszkania w kraju przyjmującym, mogą rozpocząć działalność gospodarczą, z wyjątkiem dużych inwestorów, którym przyznaje się status ze względu na ich duże inwestycje.
W przypadku migrantów humanitarnych istnieją regulacje unijne dotyczące ich dostępu do rynków pracy i przedsiębiorczości. Dyrektywa w sprawie warunków przyjmowania uchodźców (2013/33/UE) określa prawa osób ubiegających się o azyl i uchodźców i ma zastosowanie na poziomie krajowym. Obejmuje ona okres przejściowy nie dłuższy niż dziewięć miesięcy od złożenia wniosku o azyl do momentu przyznania dostępu do rynku pracy. To samo dotyczy przedsiębiorców. Należy zauważyć, że okres ten nie zawsze jest przestrzegany na poziomie krajowym, czego przykłady odnotowano w Wielkiej Brytanii.